Historia Szkoły

Szkoła rolnicza została powołana do życia w roku 1921, a w roku 1925/26 zajęła wybudowany w 1922 budynek przy Placu S.A. (dzisiaj mieści się w nim Zespół Szkół nr 4 Rolnicze Centrum Kształcenia Ustawicznego). W szkole pobiera-ło nauki 60 uczniów. Istniał również oddział dla dziewcząt. Nauka chłopców obejmowała dwa semestry zimowe (od po-czątku listopada do końca marca). Warunkiem wstępu do szkoły było ukończenie szkoły powszechnej. Praktyki chłopcy odbywali w gospodarstwach swoich rodziców. Nauka około 20 dziewcząt trwała zaledwie jeden semestr zimowy. Miały to być solidne gospodynie, które jednocześnie potrafią zajmować się hodowlą drobnego inwentarza, wychowaniem dzie-ci, higieną i urządzeniem domu. Przy szkole funkcjonował internat. 22 uczniów mieszkało w czteroosobowych pokojach. Dom dla uczennic zajmowało 12 dziewcząt. Poszczególnym pokojom internatu nadano nazwy związane z ziemiami, któ-re znalazły się w granicach Rzeczpospolitej: Posen, Thorn. Memel, Graudenz (Poznań. Toruń, Kłajpeda. Grudziądz) itd.

W wyniku działań wojennych w 1945 roku Walcz przechodzi w ręce polskie po 173 latach niemieckiego panowania. Po uruchomieniu podstawowych działów produkcji materialnej zabezpieczających potrzeby społeczeństwa, równolegle uruchamiano placówki oświatowe. Już 28 kwietnia 1945 roku uruchomiono w Wałczu pierwszą szkołę podstawową przy ul. Marii Konopnickiej. Ze szkół średnich najwcześniej rozpoczęło działalność Liceum Ogólnokształcące, Zespół Szkół Zawodowych i Państwowa Szkoła Rolniczo-Ogrodnicza, a także Liceum Wychowawczyń Przedszkolnych. Placówki te działają do dnia dzisiejszego, pod zmienionymi nieco nazwami.

W roku szkolnym 1951/52 szkoła przestaje być Liceum Rolniczym I-go stopnia dla dorosłych i przybiera nazwę Technikum Rolnicze. Okres nauki wynosi 4 lata. Absolwenci otrzymują tytuł technika rolnika i prawo wstępu na wyższe uczelnie. Staje się szkolą młodzieżową. Zeszłoroczni absolwenci Liceum Rolniczego I-go stopnia dla dorosłych stają się uczniami klasy III Technikum Rolniczego. Stąd w 1952 roku nie ma absolwentów. W tym roku szkolnym szkoła przenosi się z gma­chu przy ul. Kaszubskiej 46 do budynku przy ul. Południowej 10, gdzie dotychczas się znajduje. Przeniesienie nastąpiło wskutek zarządzenia, że gmachy po byłych niemieckich szkołach rolniczych mają być zajęte przez polskie szkoły rolnicze. Przy ul. Południowej 10 do wybuchu wojny mieściła się niemiecka dwuzimowa szkoła rolnicza, natomiast po wojnie Państwowy Urząd Repatriacyjny.

Od Technikum Rolniczego do Zespołu Szkół Rolniczych

Wskutek choroby Władysława Nawrota, dotychczasowego dyrektora szkoły, w roku szkolnym 1965/66 funkcję dyrektora objął inż. Edward Krzyżaniak, wychowanek szczecińskiej WSR. W okresie jego kadencji funkcje kierownicze zostały podzielone w ten sposób, że dyrektor Krzyżaniak zajmował się głównie sprawami administracyjnymi, ze szczególnym uwzględnieniem spraw gospodarstwa szkolnego, zaś funkcje pedagogiczne zostały zlecone Władysławowi Nawrotowi.

Staraniem dyrektora Krzyżaniaka zaadaptowano strych na użytek internatu, co znacznie rozszerzyło możliwości zakwaterowania dojeżdżającej młodzieży. Koszt tej inwestycji wyniósł ponad 300 tys. zł. Również dzięki dyrektorowi Krzyżaniakowi zostały ułożone betonowe chodniki od gmachu szkoły do ulic Południowej i Parkowej, co stworzyło dogodne warunki dojścia do szkoły.

W szkole nie nauczano przedmiotów artystycznych. Lukę tę starano się zapełnić zajęciami pozalekcyjnymi. Jerzy Kamieńszczyk, nauczyciel śpiewu w Studium Nauczycielskim w Wałczu, znajdującym się w sąsiedztwie Technikum Rolniczego, prowadził chór złożony z uczniów i słuchaczy obu tych placówek. W późniejszym nieco czasie prowadził w szkole drugi chór, ale już jako instruktor domu kultury. W chórze tym śpiewali również uczniowie Technikum Rolniczego.

W roku 1967 szkolę opuściło aż 57 absolwentów: 25 5-letniego Technikum Rolniczego, 12 4-letniego TR (pierwszy rzut absolwentów przyjętych na podstawie ukończenia SPR, ZSR, ZSO lub ZSMR) i 20 3-letniego TR (na podstawie ukończenia SPR, ZSR, ZSO lub ZSMR).

Władysław Broniewski – patron naszej szkoły

Rok szkolny 1975/76 rozpoczyna się nadaniem imienia szkole – poety Władysława Broniewskiego. W dniu 11 kwietnia 1975 r. dyrekcja szkoły, Komitet Rodzicielski i Ognisko ZNP wystąpili z wnioskiem do  Ministerstwa Rolnictwa o nadanie imienia Technikum Rolniczemu. Imię zostało wybrane w wyniku plebiscytu wśród grona pedagogicznego i młodzieży, a także kompromisu z wła­dzami politycznymi. Uroczystości nadano właściwą rangę l września 1975 roku. W obecności całej młodzieży, przedstawicieli władz i rodziców odczytano akt nadania imienia szkole.

Kontrkandydatem Broniewskiego na patrona naszej szkoły był Staszic, Kasprowicz, Czarnecki. Władze polityczne narzucały Buczka. Broniewski stał się więc kompromisem. Sztandar wyhaftowała spółdzielnia artystyczna w Poznaniu. Projekt opracowała jedna z uczennic klasy maturalnej. Fundatorem był Komitet Rodzicielski, a także zakłady współpracujące ze szkołą.

Od czasu nadania szkole imienia Władysława Broniewskiego, co roku w rocznicę urodzin poety 17 grudnia organizowany jest Dzień Patrona. Rano odbywa się uroczysty apel i wystawienie warty honorowej przed popiersiem patrona.